เฮ้ย.....ในที่สุด วันที่จะสิ้นสุดการฝึกสอนก็มาถึงแล้ว นึกแล้วก็ใจหาย! คิดถึงเด็กกกกกกกกกกกค๊า
วันนี้ครูนุชได้บอกเด็กๆ ว่า ครูปอยจะมาถึงวันพุธ <ฟังแล้วเศร้า> ใครมีของขวัญอารัยก็ให้เอามาฝากครูปอย ครูปอยจะได้ดูเวลาที่คิดถึงเด็กๆ (น้ำตาคลอเลยเรา)ใครรักครูปอย ยกมือขึ้น เด็กๆ ยกมือกันทั้งห้อง คิดแล้วก็ไม่อยากจากเด็กๆ รุ่นนี้ไปเลย นี่แหละมั้งที่เค้าเรียกกันว่าความผูกพัน แม้จะเป็นช่วงเวลา 4 เดือน แต่เป็น 4 เดือนที่ให้ประสบการณ์ ความรัก ความผูกพัน แม้บางครั้งจะรู้สึกท้อ แต่บางครั้งเด็กก็ทำให้มีกำลังใจ นี่แหละรสชาดของชีวิตคนเป็นครู 555
การได้มาฝึกที่โรงเรียนนี้ตั้งแต่วันแรก ทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตจริง ได้รู้จักแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้น ซึ่งมันหาไม่ได้จากในห้องเรียน เรามาอยู่ตรงจุดนี้มันต่างจากในห้องเรียนเยอะ เราต้องรับผิดชอบ แก้ปัญหาที่เกิดขึ้น นี่แหละชีวิตจริงมีอารัยรอเราอีกมากมาย
การฝึกเทอมนี้เรายังมีอารัยที่ต้องแก้ไขอีกเยอะ นำสิ่งที่ครูพี่เลี้ยงบอกไปแก้ไข ให้ดีขึ้น และพยายามทำเทอมหน้าให้ดีกว่านี้ ต้องรู้จักพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ดีขึ้นและดีขึ้น เพื่ออนาคตเด็กไทย
