ความรู้สึก...

การไปฝึกสอน เป็นประสบการณ์ที่หาในห้องเรียนไม่ได้ เราต้องไปเป็นครูเต็มตัว ต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ต้องรู้จักอดทนต่อสิ่งต่างๆ ต้องเป็นทุกอย่างให้กับเด็ก แม้บางครั้งจะรู้สึกเหนื่อย แต่ทำแล้วมีความสุข ที่อาชีพไหนจะหาไม่ได้ รอยยิ้มของเด็ก เสียงหัวเราะ เหมือนเป็นยาที่ทำให้เราหายเหนื่อยจากทุกอย่าง นี่แค่เป็นบทเรียน มีสิ่งต่างที่เราต้องเจออีกมากมายในชีวิตนี้ แต่เราต้องมีความสุขกับปัญหาและผ่านมันไปให้ได้
ต้องขอบคุณอ.จ๋า ที่ให้คำปรึกษา คำแนะนำในเรื่องต่างๆ เป็นอย่างดี หนูจะเอาประสบการณ์ที่หนูได้รับไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

งานวิจัย 5 บท ฟังดูแล้วทุกคนต้องบอกว่ายาก ไม่อยากทำ แต่การเป็นครูต้องมีการทำวิจัย วิจัยในชั้นเรียน เพื่อแก้ปัญหาต่างๆ ที่ครูมองเห็นว่าเป็นปัญหา แก้ไขให้ดีขึ้น จากที่หนูได้ทำวิจัย แม้อาจจะมีข้อบกพร่องบ้าง ก็ถือว่าเป็นบทเรียน ในการทำวิจัยในครั้งต่อไป คงจะดีขึ้นกว่านี้

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะค่ะ อ.จ๋า

บทคัดย่อ วิจัย

เรื่อง ผลการใช้กิจกรรมการประกอบอาหารที่มีต่อวิธีการหาคำตอบของเด็ก
ปฐมวัย
ชื่อผู้วิจัย นิศารัตน์ บึงลี และคณะ
ปีที่วิจัย ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2551
อาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์จินตนา สุขสำราญ


บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายสำคัญ เพื่อศึกษาผลการใช้กิจกรรมการประกอบอาหารที่มีต่อวิธีการหาคำตอบของเด็กปฐมวัย นักเรียนชั้นอนุบาล 1/1 ,2/1โรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย(กระจ่าง สิงหเสนี)
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา เป็นนักเรียนระดับชั้นอนุบาลปีที่ 1/1,2/1ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 255 โรงเรียนพระยาประเสริฐสุนทราศรัย (กระจ่าง สิงหเสนี) สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยใช้วิธีสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 37 คน เพื่อจัดกิจกรรมการการประกอบอาหาร เป็นระยะเวลา 5 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 วัน ในช่วงกิจกรรมวงกลม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ 1. แบบทดสอบวัดทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ 2. แผนการจัดกิจกรรมประกอบอาหาร คณะผู้วิจัยทำการเก็บข้อมูลด้วยตนเอง ( By Yourself )
การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป (SPSS/FW) วิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ โดยการทดสอบสมมุติฐาน การหาค่าเฉลี่ย ( ) การหาค่าส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน (SD) การทดสอบค่าที t – test แบบ Dependent
ผลการวิจัยพบว่า การศึกษาผลการจัดกิจกรรมการประกอบอาหาร เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมการประกอบอาหาร ชั้นอนุบาล 1/1 อายุ 4-5 ปี และชั้นอนุบาล 2/1 อายุ 5-6 ปี ก่อนและหลังการจัดกิจกรรมการทดลองการประกอบอาหารมีทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .001

น้องปังปอน และเพื่อนๆๆๆ

นี่แหละความประทับใจ

จบแล้วจ้า โครงการมดน้อย

เมื่อวันศุกร์ที่แล้วได้มีการสรุปโครงการ จัดนิทรรศการของแต่ละห้อง ในการจัดก็ผ่านไปได้ด้วยดี โดยห้อง อ.2/1 โดยได้จัดศิลปะ มดน้อยในรัง จะให้เด็กระบายสีมด และรังมด จากนั้นก็ใช้ไม้ไอติมทากาว แล้วไปติดกับกระดาษให้แน่น รอให้กาวแห้ง แล้วหมุน เด็กๆก็จะเห็นมดอยู่ในรัง ซึ่งเด็กจะสงสัย มดมันจะไปอยู่ในรังได้ยังงัย เราก็ให้เด็กลองหมุนดู เด็กก็ดีใจ ก้เลยบอกให้เด็กกลับไปทำให้พ่อ แม่ ผู้ปกครองดู ว่ามดมันจะมาอยู่ในรังได้ยังงัย
ห้องนี้มีตัวแทน คือ น้องปังปอน เป็นคนคอยพูดในเด็กห้องอื่นฟังว่า ได้เรียนอะไรไปบ้าง โครงสร้างและส่วนประกอบของมดมีอะไรบ้าง ซึ่งเราเห็นแล้วก้เกิดความภูมิใจ ที่เด็กสามารถถ่ายทอดให้ผู้อื่นฟังได้ แม้ว่าจะมีติดขัดบ้าง แต่ก็ถึงเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจ การสอนโปรเจคครั้งแรกก็ถือว่าน่าภูมิใจในระดับนึง และจะนำไปปรับปรุงอีกในการสอนในครั้งต่อๆไป ขอบคุณนะค๊าที่อ่าน อิอิ

วันศุกร์นี้แล้วค๊า

วันศุกร์ที่จาถึงนี้ เป็นวันสรุปโครงการ ต้องจัดนิทรรศการ แต่ที่น่าหนักใจ มดนี่สิ จาทำศิลปะรัยดี ดีวันนี้ อ.จ๋า มานิเทศ เรื่องโครงการ แล้วก็คุยเรื่องวิจัย แล้วก็เรื่องรัยอีกมากมาย (ต้องขอบคุณ อ.จ๋า ที่ทำให้รู้ข่าว ) ไม่งั้นตกข่าวไปเลยนะเนี่ย หุหุ แล้วอ.แนะนำไอเดียมดที่ทำจากช้อนพลาสติก ไม่รู้จะเป็นยังงัย ต้องลองทำดู
ถ้าใครมีไอเดียเกี่ยวกับการทำรัยก็ได้ที่เกี่ยวกับมด ก็ช่วยบอกด้วยนะ จะขอบคุณมากเลย

มาดูมดกันดีกว่า

วันนี้ให้เด็กลงมาสำรวจลักษณะของมด ว่ามีสีอะไร มีขากี่ขา โดยใช้แว่นขยายส่องดู มีเด็กคนนึงเดินไปแล้วเห็นมดดำ มันอยู่ในกาบไม้เค้าเลยเรียกเพื่อนมาดู มาเร็วๆๆๆๆมาดูมดสิ สีดำด้วย ตัวใหญ่กว่ามดแดงอีก เพื่อนก็บอกว่า ใช่ๆ ตัวใหญ่กว่า เวลาเราดูเด็กสนใจอะไรสักอย่าง มันมีความสุข เด็กได้ภาษา การสนทนา แลกเปลี่ยนความคิด การเข้าสังคม การมีน้ำใจ เยอะแยะมาก และที่สำคัญได้ประสบการณ์ที่เราจะจำติดตัวไปตลอด อยากกลับไปเป็นเด็กจังเยยยยยยยยยย

มดตัวน้อยตัวนิด

โครงการที่ห้องอนุบาล 2/1 เรียนคือ มดจ้า วันนี้คุณครูและเด็กๆต่างตื่นเต้นการใหญ่ ที่จะได้ออกไปพิพิธภัณฑ์ มด ที่ ม.เกษตร เด็กทุกคนเตรียมน้ำ ขนม ใส่กระเป๋าไปเพียบเลย หุหุ เราก็เนียนกินกะเด็ก 555 พอไปถึงก็ติดต่อเจ้าหน้าที่ แล้วก็เดินไปที่ห้อง มีวิทยากรคอยให้ความรู้เกี่ยวกับมดอย่างเต็มที่ เด็กๆตื่นเต้นมากที่เห็นมดชนิดต่างๆ มากมาย เราก็ตื่นเต้นไปด้วย มันเป็นความรู้ใหม่ ที่บางอย่างเราก็ไม่เคยรู้มาก่อน ทำให้เราได้เรียนรู้ไปพร้อมๆกับเด็ก ดีจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
การสอนแบบโครงการทำให้เด็กได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริง ได้เห็น สัมผัส ได้ชิม ทุกอย่าง ทำให้เด็กซึมซับและจดจำได้ดี เพราะเด็กได้ทำด้วยตนเอง โดยครูเป็นผู้คอยแนะนำ จัดบรรยากาศ กระตุ้น ให้เด็กอยากที่จะเรียนรู้ นี่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีอีกอย่างหนึ่ง ต้องขอบคุณเด็กๆๆๆๆนะเนี่ย อิอิ

ประสบการณ์ดีดี

นี่เป็นอีกครั้งนึงที่ได้รับโอกาสจากครูพี่เลี้ยง ให้ไปเยื่ยมบ้านเด็ก มันเป็นประสบการณ์ที่ครั้งนึงเราได้รับ ซึ่งคนเป็นครูต้องทำอยู่แล้ว ตอนแรกไปก็ไม่รู้จาทำตัวยังไงเหมือนกัน แต่ดีที่มีพี่เลี้ยงที่ห้องไปด้วย ค่อยสบายใจหน่อย (เกร็งๆๆ) การไปเยื่ยมบ้านทำให้เราอยู่ความเป็นอยู่ สภาพครอบครัว ว่าเป็นยังไงบ้าง นี่ก็เป็นประสบการณ์ที่นำมาเล่าสู่กันฟัง 5555

เหมือนมากๆๆๆๆๆ

วันนี้เด็กๆแต่ละห้องจะแต่งตัวเป็นตัวละคร ส่วนเด็กห้องหนู แต่งเป็นรัยก็ดูรูปเอาเองนะคะ เหมือนมากๆๆๆ อิอิ มีการเดินโชว์ตัวรอบสนาม น่ารักมาก น้องที่แต่งเป็นนางยักษ์ ชื่อบันเทิงค่ะ ฝากเด็กคนนี้ด้วยนะค่ะ อนาคตอีกไกล

ครั้งที่ 2 แล้วค๊า

นานเลยที่ไม่ได้เข้ามา เขียนบันทึก มีเรื่องต่างๆ มากมาย ที่เกิดขึ้น ในการฝึกสอนครั้งที่ 2 เด็กใหม่ เราต้องปรับตัว และทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ดีขึ้น และก็ดีขึ้น เทอมนี้ต้องสอนโปรเจค เป็นการสอนที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่ดีที่ได้คำแนะนำจากครูพี่เลี้ยง ซึ่งช่วยได้มากเลย
ยังงัยก้อจะทำให้ดีที่สุดค๊า หุหุ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

++ขอบคุณคับป๋ม++

ในชีวิตการมาถึงจุดนี้ได้ต้องใช้ความพยายามและอดทน คนที่คอยให้คำปรึกษา คำแนะนำ ช่วยเหลือเมื่อลูกศิษย์มีปัญหา นั่นคือ อาจารย์จ๋า ซึ่งคอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือตลอดเวลา เป็นอาจารย์ที่เข้าใจลูกศิษย์มากมาย และบล็อกจะเกิดไม่ได้ถ้าไม่มีอาจารย์จ๋า บล็อกทำให้เราได้เขียนสิ่งที่ประทับใจ หรือระบายสิ่งต่างๆ ที่ลงไป
อยากบอกว่า รัก และขอบคุณมากคับป๋มมมมมมมมมมมม สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง

ในที่สุดก็มาถึง..........

เฮ้ย.....ในที่สุด วันที่จะสิ้นสุดการฝึกสอนก็มาถึงแล้ว นึกแล้วก็ใจหาย! คิดถึงเด็กกกกกกกกกกกค๊า
วันนี้ครูนุชได้บอกเด็กๆ ว่า ครูปอยจะมาถึงวันพุธ <ฟังแล้วเศร้า> ใครมีของขวัญอารัยก็ให้เอามาฝากครูปอย ครูปอยจะได้ดูเวลาที่คิดถึงเด็กๆ (น้ำตาคลอเลยเรา)ใครรักครูปอย ยกมือขึ้น เด็กๆ ยกมือกันทั้งห้อง คิดแล้วก็ไม่อยากจากเด็กๆ รุ่นนี้ไปเลย นี่แหละมั้งที่เค้าเรียกกันว่าความผูกพัน แม้จะเป็นช่วงเวลา 4 เดือน แต่เป็น 4 เดือนที่ให้ประสบการณ์ ความรัก ความผูกพัน แม้บางครั้งจะรู้สึกท้อ แต่บางครั้งเด็กก็ทำให้มีกำลังใจ นี่แหละรสชาดของชีวิตคนเป็นครู 555

การได้มาฝึกที่โรงเรียนนี้ตั้งแต่วันแรก ทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตจริง ได้รู้จักแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้น ซึ่งมันหาไม่ได้จากในห้องเรียน เรามาอยู่ตรงจุดนี้มันต่างจากในห้องเรียนเยอะ เราต้องรับผิดชอบ แก้ปัญหาที่เกิดขึ้น นี่แหละชีวิตจริงมีอารัยรอเราอีกมากมาย
การฝึกเทอมนี้เรายังมีอารัยที่ต้องแก้ไขอีกเยอะ นำสิ่งที่ครูพี่เลี้ยงบอกไปแก้ไข ให้ดีขึ้น และพยายามทำเทอมหน้าให้ดีกว่านี้ ต้องรู้จักพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ดีขึ้นและดีขึ้น เพื่ออนาคตเด็กไทย

>>>>>กีฬาสี<<<<<

เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว มีกีฬาสีที่โรงเรียน เด็กๆอนุบาลที่เดินดรัมเมเย่อ แต่งตัวน่ารักมาก สวยกันทุกคน พ่อแม่ ผู้ปกครองถ่ายรูปกันใหญ่ เมื่อขบวนพาเลส เสร็จก็ถึงเวลาของการแข่งกีฬา ของเด็กอนุบาลก่อน คือการวิ่ง 40เมตร ทุกคนก็วิ่งกันอย่างเต็มที่ คนที่ไม่ได้แข่งก็นั่งเชียร์ให้กำลังใจ มีการแข่งฮูล่าฮูป ครอบครัวสัมพันธ์ เหยียบลูกโป่ง เด็กอนุบาลแข่งเสร็จประมาณ 11.00 น. เหลือประถมที่ต้องแข่งต่อ มีการแข่งฟุตบอลชาย ระหว่างครู กับผู้ปกครองเครือข่าย แล้วก็แข่งแชร์บอลหญิง ซึ่งข้าพเจ้าก็ได้มีโอกาสแข่งด้วย (ลงไปได้จับลูกครั้งแรก ตื่นเต้น ม่ายได้เล่นนานลืมแล้ว ทำไงหรอ จะจับลูกวิ่ง เหอะๆ นึกแล้วก็ขำตัวเอง ทำไปได้ )แต่ผลออกมาทีมครูเป็นฝ่ายชนะ ได้เหรียญทอง 555 ได้ขึ้นแท่นรับเหรียญจริงๆด้วย นี่ก็ถือเป็นประสบการณ์ ครั้งหนึ่งในชีวิต ถ้าเราไม่ได้เดินมาทางสายนี้ เราก็อาจจะไม่ได้พบเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิต อย่างครั้งนี้

ควันลง "วันเด็ก"

วันนี้ได้มีโอกาสเอาสมุดไปแจกเด็กๆ เป็นของขวัญวันเด็ก ส่วนใหญ่ก็ชอบ เห่อมากเลย รีบวาดรูปกันใหญ่ บางคนวาดเก็บครึ่งเล่มแล้ว เห็นเด็กชอบเราก็มีความสุขนะ มีอะไรให้นิดหน่อยก็ยังดี (แต่สมุดไม่ได้ซื้อหรอกค่ะ พอดีมีเพื่อนทำงานที่โรงพิมพ์ เค้าจะเอาไปแจกเหมือนกัน ก็เลยขอมาซะเลย 555)

ตอนเย็นกลับมาอัพบล็อก โหลดรูปนานมากเลย เครื่องช้า แต่เอาไว้แค่นี้ก่อนวันหลังค่อยอัพใหม่ ค่อยเป็นค่อยไป อิอิ

++ เส้นทางใหม่ ++

วันนี้เป็นวันที่ อ.จ๋า นัดจะมาดูกิจกรรมวงกลม ก็ตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็คิดว่าสอนเหมือนทุกวันที่เราสอน ตอนเช้าก็ให้เด็กลงไปออกกำลังกายที่สนาม รอ อ.จ๋า มาดูกิจกรรมวงกลม นาฬิกาก็เดินไปเรื่อยๆ พลอยก็เลยมาถามดูว่า อ. จะมารึเปล่า ก็เลยโทรไป ปรากฏว่า อ.อยู่บนรถตู้ รถติดมาก อ. ลองเปลี่ยนเส้นทางการเดินทางสายใหม่ เฮ้ย ! รถติดกว่าเดิมอีก อ.กลัวมาไม่ทันเลยบอกให้สอนตามปกติ วันนี้ถือเป็นการมาเยี่ยม ตอนนี้สอน หน่วยโลกสวยด้วยมือเราอยู่ ก็วันนี้ให้เด็กรู้จักถังขยะสีต่างๆ ว่าเป็นขยะประเภทไหน โดยนำรูปถังขยะ มาให้เด็กดู และนำขยะมาให้เด็กแยกประเภท ซึ่งเด็กตั้งใจฟังมากเลย (ดีใจมาก) แล้วก็ขออาสาสมัคร ให้มาแยกประเภทของขยะ ว่าควรทิ้งในถังขยะสีอะไร แล้วเป็นขยะ ประเภทไหน เด็กส่วนใหญ่ก็สามารถแยกประเภทได้
พอ อ.จ๋ามาถึงก็กำลังทำศิลปะอยู่ ให้เด็กต่อเติมภาพเป็นรูปต่างๆ อ.ก็แนะนำหลายอย่าง เราก็จะเอาสิ่งที่ อ. แนะนำไปใช้ ดูเด็กๆ จะชอบ อ.จ๋ามากเลย ยังจะแต่งหน้าให้ด้วย (วันนี้เด็กเอาเครื่องสำอางมา แต่งหน้ากันทั้งห้องเลย) มาถามว่า คุณครูปอยแต่งรึป่าว หนูจะแต่งให้ ครูปอยแต่งแล้วจะได้สวย และแล้วก็ผ่านไปอีกวัน อีกเดือนกว่าๆ เด็กรุ่นนี้จะจบแล้ว คงคิดถึงน่าดู นี่แหละค่ะเค้าเรียกว่าความผูกพัน

>มาแย้วค๊า<

มาแย้ว มาแย้ว สวัสดีปีใหม่ทุกคนน๊าค่ะ หายไปนานเลย ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ มีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย ที่ผ่านไปก็กิจกรรมวันปีใหม่ เตรียมการแสดงให้เด็กเต้น

แล้วทางโรงเรียนก็มีการจัดงานวันปีใหม่ของครูด้วย โดยให้แต่งแฟนซี ลองทายดูสิค่ะว่า นักศึกษาฝึกสอนแต่งเป็นอะไรกัน ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก เฉลย แต่ง ฮาวายค่ะ

สบายๆแต่สวยน๊า อิอิ ภายในงานก็มีการแสดงของครู ชั้นต่างๆ และมีเกมจากนักศึกษาฝึกสอน ก็สนุกดีค่ะ ตื่นเต้นตอนจับฉลากของขวัญนี่แหละ ลุ้นมากมายว่าตัวเองจะโชคดีรึป่าว หมายเลข19 เลขของเรานิ รีบลุกเลย ดีใจมาก (เราก็โชคดีเหมือนกันแหะ) ตอนกลับก็ได้ถ่ายรูปกับ ผอ.ด้วย ซึ่งก็ประทับใจมาก ที่ทางโรงเรียนให้ความเป็นกันเอง นี่เป็นสิ่งที่อยากเล่าสู่กันฟังนะค่ะ <('@')>