อ.มานิเทศแล้วค๊า

เฮ้ย ....วันนี้อ.จ๋ามาดูกิจกรรมเคลื่อนไหว ตอนแรกบอกจะมาวันศุกร์ แต่มาวันนี้ แย่เลย ตอนเช้าก็สอนไปแล้วทีนึง แต่ก็ต้องสอนให้ดูใหม่ ก่อนอ.จะเข้าห้องเตีรยมกับเด็กแล้วบอกว่า คุณครูของครูปอยจะมาดูเด็กนะ ทำดีดี แต่ผลออกมาอยากจะกรี๊ดดัง ดังงงงงงงงงง ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ (เด็กไม่ค่อยฟังเลย) อย่างว่าแหละความสนใจของเด็กมีขีดจำกัด เราจะโทษเด็กก็ไม่ได้ ขึ้นอยูกับปัจจัยหลายอย่าง อ. ก็เข้าใจบอกว่าไม่ต้องเครียด งี้แหละค่ะครูที่เข้าใจเด็ก (แต่มันเครียดไปแล้วนิเนอะ) แล้วอ.จ๋า ก็ comment ในสิ่งที่เราสอน ให้คำแนะนำ ชมในสิ่งที่ทำดีแล้ว แล้วก็ให้ค่อยๆแก้ไขในสิ่งที่บกพร่อง จากนั้นก็คุยเรื่องวิจัยที่ต้องทำส่ง เป็นวิจัยเกี่ยวกับโครงการที่ทำ (มี รร พระยาประเสริฐนี่แหละรู้สุดท้าย) แล้วต้องส่งโครงร่างวันพรุ่งนี้ 555 เศร้าจริงๆ ไหนพรุ่งนี้จะต้องทำโครงการวิทย์อีก งานเยอะจริงเลย สู้ตายค๊า

ผ่านไปอีกแล้ว

ในที่สุดสัปดาห์วันพ่อก็ผ่านไปได้ด้วยดี มีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะ ทั้งตลก ดีใจ ปวดหัว เคล้ากันไป การสอนช่วงนี้ครูประจำชั้นก็มาช่วยบอก แนะนำบ้างในสิ่งที่เรายังไม่รู้ (มีครูอยู่ด้วยก็อุ่นใจ) แต่สัปดาห์หน้าเรื่อง ต้นไม้ เราต้องสอนให้เต็มที่ ให้เด็กสนุกและอยากที่จะเรียนรู้ และสัปดาห์ต่อไปต้องดีขึ้น ดีขึ้นและดีขึ้น555

วันพฤหัส อาจารย์นิเทศแวะมาเยี่ยมที่โรงเรียน ดีใจมากมายที่มาถูก (นั่งวินมาค่ะ) น่าจะได้ถ่ายรูปไว้ เป็นหลักฐาน การมานิเทศโรงเรียนพระยาประเสริฐ อิอิ

ไม่ได้คุยอะไรมาก เพราะอาจารย์ต้องไปอีกโรง แต่ศุกร์หน้าคงได้เจอกันอีกเพราะจะมาดูกิจกรรมเคลื่อนไหว เราต้องทำให้เต็มที่ (สู้เว้ย) เดี๋ยวถ้ามีอะไรดีดี จะมาเล่าสู่กันฟังนะค่ะโปรดติดตามด้วยค๊า (ครูนุชใจดีมากค่ะ เลี้ยงเย็นตาโฟด้วย ที่ตลาดโชคชัย เล่าสู่กันฟัง ไม่ต้องอิจฉานะค่ะ อิอิ)

เมาท์ เมาท์

วันนี้ถือเป็นวันปล่อยผี 555 เนื่องจากไม่ต้องไป ร.ร. ต้องเข้าไปวิลัย เจอเพื่อนในรอบเกือบเดือน ดีใจมากมาย เม้าท์กันแหลก (เหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปี) ก็เมาท์เกี่ยวกับโรงเรียนของแต่ละคนว่าเป็นงัยบ้าง เพื่อนก็แฮปปี้กับโรงเรียนที่ตัวเองไปฝึกสอน แล้วก็ไปทำบล๊อกต่อ ทำได้แป๊บๆ หม้อแปลงระเบิดซะงั้น (วัยรุ่นเซงเลย) ตอนบ่ายก็ประชุมว่าโรงเรียนไหนมีปัญหาอะไรมั้ง แล้วมีวิธีแก้ไขยังงัย อยากให้ถึง 26ธันวา เร็วจัง จาได้เจอเพื่อนอีก คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงง (อ.จ๋า) ด้วย อิอิ

หนาว หนาว

หนาวแล้วค๊า ตอนนี้กำลังสอนหน่วยฤดูหนาวอยู่ ก็ให้เด็กทำตุ๊กตาฤดูหนาวยัดไส้ แล้ววาดเสื้อกันหนาวติดบอร์ด เริ่มเก็บเด็กได้แล้วค๊า แต่บางครั้งเด็กก็ไม่ฟังค่ะ เหนื่อยมากมาย แต่ก้อต้องสู้ ยิ่งเป็นหน้าหนาวม่ายอยากตื่นเลย แต่ต้องตื่นเพราะเป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ (ครูที่ดีของชาติ อิอิ) ช่วงนี้ทาง ร.ร จะมีการจัดกิจกรรมวันพ่อ จึงต้องเตรียมการแสดงของเด็ก แสดงร่วมกันทุกห้อง สนุกดีค่ะ ได้ฝึกซ้อมการแสดงของเด็ก ตอนนี้ก็เริ่มปรับตัวได้ดีขึ้นแล้ว ครู และพี่เลี้ยงเป็นกันเอง แต่เด็กเริ่มออกลาย ดื้อมากๆ บางที่อยากจะร้องดังๆ ว่าการเป็นครูมันเหนื่อยอย่างนี้นี่เอง(เข้าใจแร่ะ)แต่ก็สู้ค่ะ การอยู่กับเด็กมีหลายอารมณ์ ตลก ขำจนค้าง เหนื่อยใจ ท้อแท้ นี่แหละชีวิต สู้ต่อไปทาเคชิ

ช่วยคิดที

อาทิตย์หน้าแล้วต้องสอน หน่วยน้ำ ยังคิดม่ายออกเลย ว่าจะจัดบอร์ดหน่วยยังงัย ถ้าเพื่อนๆ คนไหนที่ สอนหน่วยนี้เหมือนกัน มีอะไรดีๆ เกี่ยวกับการทำสื่อ หรือศิลปะที่แปลกๆใหม่ๆ ก็บอกเค้าด้วยนะ มาแลกเปลี่ยนกัน เพื่อนช่วยเพื่อนนะจ้ะ

วันที่สอง

วันนี้ไปถึงโรงเรียน 6.40 น. ถือเป็นการไปโรงเรียนที่เช้ามากเลย พอไปถึงก็ลงเวลาแล้วก็มาที่ห้องเรียน วันนี้คุณครูนุชมาสาย ข้าพเจ้าจึงได้มีโอกาสเล่านิทานให้เด็กๆฟัง เพื่อรอคุณครู เรื่อง น้ำอ้อยลอยกระทง เพราะใกล้จะถึงวันลอยกระทงแล้ว ก่อนเล่าก็เก็บเด็กโดย ร้องเพลง นิ้วชี้ บอกเด็กว่าต้องตั้งใจฟังนะค่ะ ถ้าเด็กคุยกันจะไม่ได้ยินที่คุณครูเล่า เมื่อเล่าเสร็จแล้ว ก็เปิดโอกาสให้เด็กออกมาเล่า นิทานให้เพื่อนฟัง และเมื่อคุณครูมาก็สอนกิจกรรมเคลื่อนไหว ข้าพเจ้าก็สังเกตการสอนของคุณครู และต่อด้วยกิจกรรมเสริมประสบการณ์ เรียนเรื่อง มด คุณครูนุช จึงพาเด็กออกสำรวจบริเวณโรงเรียน โดยมีอุปกรณ์คือแว่นขยายในการส่อง เด็กมีความสนใจมาก นี่ก็เป็นการมาอยู่โรงเรียนวันที่สอง ที่อยากเล่าสู่กันฟังค่ะ

ตื่นเต้น

วันจันทร์ ที่ 5 พ.ย 50 เป็นวันส่งตัว โดยมีรถตู้ไปส่งถึงที่โรงเรียน ตอนนั่งรถไปยังไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่พอไปถึงที่โรงเรียนใจกลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

(ทำไมใจเราเต้นแรงอย่างนี้นะ) ไม่รู้ว่าจะได้เจอครูที่โหดรึเปล่า แต่กลับกันเลยคุณครูพี่เลี้ยงใจดีมากชื่อครู นุช(เคยเป็นศิษย์จันทรเกษม) อยู่อนุบาล2/1ห้องนี้มีนักเรียน 37 คน ซึ่งถือว่าเยอะมากทีเดี๋ยว พอเข้าไปที่ห้องคุณครูนุชก็แนะนำให้เด็กรู้จักกับข้าพเจ้า ว่าจะมาช่วยคุณครูนุชสอน แล้วก็ให้ข้าพเจ้าแนะนำตัวกับเด็ก

จากนั้นก็ให้เด็กแนะนำตัวให้ข้าพเจ้ารู้จัก มีเด็กอยู่คนนึงข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจ คือน้องพล เป็นเด็กที่ค่อนข้างสมบูรณ์ ตอนแนะนำตัวน้องก็เขินๆ พูดไปได้สักพักก็พูดขึ้นมาว่า แสบตา แล้วขี้เอามือขยี้ตา ดูแล้วน่ารักดี อาการเขินของเด็ก แล้วยังมีเด็กคนนึงชื่ออะไรข้าพเจ้ายังจำไม่ค่อยได้ บอกว่าทำไมคุณครูไม่แต่งหน้าหละค่ะ

ทาปากก็ได้ (เด็กยังรักสวยรักงามเลย)ข้าพเจ้าเลยบอกไปว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณครูทาปากมาให้ดู เด็กก็หัวเราะกันใหญ่

แต่เด็กห้องนี้ไม่ค่อยดื้อ จะมีระเบียบวินัยมาก คุณครูนุชบอกว่าเราต้องคอยบอกเด็กในสิ่งที่เด็กทำไม่ถูก พยายามฝึกให้เด็กมีระเบียบวินัย ต้องดุเด็กบ้างเพราะเด็กจะได้ฟังในสิ่งที่เราบอก และคุณครูนุชยังบอกให้สังเกตน้อง วิน ซึ่งเป็นเด็กที่ค่อนข้างเงียบครูนุชจึงให้จดบันทึกพฤติกรรมไว้เผื่อเราจะทำวิจัยในชั้นเรียน

ซึ่งวันนี้ก็ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ในห้องมากมายแต่ก็ต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่ยังไงก็ต้องสู้ ทำให้ดีที่สุด แล้วเราก็จะประสบผลสำเร็จในที่สุด เป็นกำลังใจให้หน่อยนะค่ะ

ประสบการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น

อีกไม่กี่วันข้างหน้าที่จะถึงนี้ จะเป็นการเริ่มต้นของการปฏิบัติการสอนในโรงเรียนแล้ว ทุกคนที่กำลังจะก้าวไปเป็นคุณครูในโรงเรียนทุกคนคงจะตื่นเต้น ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเจออะไร อย่าพึ่งท้อเสียก่อนนะ ในโรงเรียนเราต้องเจออะไรอีกเยอะ อาจมีปัญหาให้เราต้องแก้ไขด้วยตัวเราเอง แต่เราต้องข้ามผ่านอุปสรรคไปให้ได้ ในชีวิตคนเราล้มได้ แต่เราก็ต้องลุกขึ้นมาเพื่อสู้กับปัญหาต่อไป ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนที่กำลังจะไปฝึกปฏิบัติการสอนทุกคน และหวังว่าคงจะได้รับระสบการณ์ที่ดีดี เพื่อก้าวออกไปเป็นคุณครูที่พร้อมด้วยความรู้และประสบการณ์ สามารถนำความรู้ที่ได้จากการปฏิบัติการสอนครั้งนี้ ไปเป็นแนวทางในการพัฒนาเด็กให้มีคุณธรรมนำความรู้ สามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข

ครั้งแรกของการทำเว็บบล็อก

วันนี้ทำครั้งแรกยัง งงๆ แต่ก็สนุกดี จะกลับไปทำต่อที่ห้อง